Belki bir çoğumuzun bildiği lise sıralarında denk geldiği ya da bir yerde mutlaka dizelerine rastladığı şiirlerinden biridir. Bir ara benim büyülendiğim bir şiirdi, dize dize içime işledi. Mona kelimesini denememde kullanmam bu yüzden. O kadar hoş geliyordu ki Mona demek bu yüzden “kendini tekrar eden Mona” sözcüğüne takılı kaldım. Bazen kafamın içinde kendimle konuşuyorum, o kadar çok konuşuyorum ki kafamın içinden bir çok düşünce akıp gidiyor. İşte bu şekilde benim için değerli olan bu şiir bazen kafamın içinde tekrar ederken neden bu cümlelere daha doğrusu iç sesime bir isim vermeyim ki diye düşündüm. Bu yüzden bana sempatik gelen Mona kelimesini iç sesimin ismi yaptım. Şuan iç sesimin adı Mona değil ama bir iki yaz önce sürekli Mona ismi ile anar olmuştum düşüncelerimi. Bu şekilde kendime dair seslenişim bu şiire duyduğum sempatiden meydana geldi. Çok iyi şeyler yazmıyorum fakat yazmanın beni mutlu ettiğini biliyorum bu yüzden kötüde olsalar karalamaya devam edeceğim.
“Zaman ne de çabuk geçiyor Mona
Saat onikidir söndü lambalar
Uyu da turnalar girsin rüyana
Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona”Sezai Karakoç
Kurşunlu havadan ve şu kalabalıktan payıma yalnızlık düşüyor Mona,
Bilmezsin sen buranın sabahlarını, kırgınlıklarını,
Yüzleri buruşan insanlarını,
Sabahları çığlıklarıyla ilk martılar küser bu şehre.
Sonraları çirkin karga çığlıkları kaplar göğü
Ah Mona,
Özledim…
Mesela sabahlarımı aydınlatan serçeleri,
Ağır esen meltemin tenimi serinletmesini,
İçim yok yalnız,
Umutsuzluk otobüsüne biniyorum her sabah
Dümdüz kırgın suratlarda hep ben varım,
İçim hüzünle kaplı, Mona
Şu terkedişler yok mu?
Oturdu gözbebeklerime..
Hey Mona, şimdi nerden geldin aklıma.
Bir şiirden düştün doğru ya,
Biraz hırçın biraz da kırgınım,
Tam da bana yakıştığı gibi
İçime tüm sesleri hapsederek kaçıyorum,
Kendime kaçıyorum,
Kendimden nereye kaçıyorum bilmiyorum..
Dinle Mona,
Adımlarım siyaha boyanmış,
Dilim suskun
Gönlüm kırgın
Hüzün kokuyorum Mona,
Biraz da yalnızlık sinmiş manzarama,
Tanımadığım tüm bu yüzlerde,
Muazzam gökyüzünün altında,
Düşüncelerimin gidebildiği her yerde,
Onu arıyorum.
Mona, tüm bunlar ne kadar şizofrence bir bilsen,
Gözlerim suratlara takılıyor,
Bulur muyum bir gün?
Şu martıları, kargaları geçer miyim?
Şu yalnızlığımı geriye bırakır mıyım?
Susma! Mona,
Susma!
Cevap Ver,
Buralar beni yutmadan gider miyim?
Yazgım sandığıma…
***
