Bu gece Gökkuşağı’nı düşürdüm ellerimden
Yalnızlığı, kırılan kalbimle beraber demetledim..
Kendime bu gece gözyaşı paketlemeye karar verdim,
Kimse değmesin kırgın yüreğime,
Gerekirse kimse bakmasın gözlerime,
Çünkü her sabah yıkık şehirler tekrarlanıyor içimde…
Birden düşüveriyorum dipsiz bir karanlığa,
Sonra..
Sonra..
Yıldırım gibi düşüyor gökyüzü üzerime,
Sakın bakışlarını bana değdirme,
“Bütünken yarım etme beni” dedim, hiç dinlemedin.
Şimdilerde kırılıyor canımın yarısı,
Şimdi yağmur yağmalı,
Yanaklarımı tahriş eden bu tuz damlarını da kendiyle götürmeli.
Tam böyle bir zamanda kayıp gitse içimden söylenmemiş tüm türkülerim…
Tam böyle bir zamanda, bir gül uzatsa biri bana,
Ya da..
Bir zeytin dalı..
Barıştırsa artık beni kendimle,
Biri diyorum sadece..
Biri olmasın ama
Aynam olsun,
Kalbim olsun,
Sahip olabileceğim en güzel şey olsun.
Her baktığımda kendimi gördüğüm aynam
Her düştüğümde yeniden uzatsın ellerini bana,
Tutsun düşüşlerimden kaldırsın beni,
Tüm kalbiyle öpsün kırgınlıklarımdan..
Şimdi yağmur yağmalı,
Ellerinde bir gül uzatmalı aynam
Ya da
Bir zeytin dalı,
Küstüğüm ne varsa, ” Al barış ” desin bana..
Beraber yürüyelim
Sahip olduğum tüm yitik değerleri geride bırakarak
Bir zeytin dalı bir ömrü idare etmeye yetsin.
İki kişinin sırtlandığı tek bir derdim olsun..
Bir ben bir de sahip olduğum aynam ışık tutsun kalbime,
Ve bana uzatılan o zeytin dalıyla
Yağmurda ıslanmalı,
Belki bir yılkı atı gibi,
Belki sabah ayazında rızkını arayan bir serçe gibi,
Tüm çağları devirip bir zeytin dalı ile ömür bitmeli.
